ฉันนิด อายุ 18 ปีตอนนี้เรียนทำอาหารอยู่ที่โรงเรียนอาชีวะ ในเมือง ด้วยครอบครัวเป็นคนต่างอำเภอ แล้วอำเภอที่ฉันอยู่ก็ไกลออกไปจากโรงเรียนหลายสิบกิโล ฉันเลยต้องย้ายมาอยู่หอตั้งแต่เข้าเรียนจนถึงตอนนี้ ซึ่งใกล้จะจบ ต้องเร่งทำโปรเจคนั้นนี่มากมาย แม่ฉันก็โทรมาหาบ้างเป็นครั้งคราว เพราะโรงเรียนอาชีวะที่ฉันอยู่มักมีข่าวฉาวไม่ดีอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเด็กแท้ง เด็กตบตีกัน แต่ฉันก็เป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนธรรมดาคนี ไม่ได้เก่ง แต่ก็ไม่ใช่เด็กหลังห้องเสียทีเดียว
ช่วงนี้ฉันต้องมาห้องคอมกลางของวิทยาลัยอยู่บ่อยๆ เพราะต้องเร่งทำงานโปรเจคจบ ปกติก็จะมาปั่นงานกับเพื่อน ซึ่งเราต้องรอเวลาเย็นไปแล้ว ถึงจะใช้ห้องได้ เพราะปกติห้องคอมกลางก็ถูกใช้สอน เวลาในการปั่นงานจึงเหลืออยู่น้อยนิด ไอครั้นจะไปจ่ายค่าร้านคอมฯ รายชั่วโมง เด็กที่ฐานะลำบากแบบฉันก็จนใจ เลือกได้ก็เลือกวิธีที่เซฟเงินเอาไว้กินใช้จ่ายค่าหอจะดีกว่า
ตอนนี้เวลาในงานเร่งงานโปรเจคเหลือแค่ 2 สัปดาห์สุดท้าย เพื่อนส่วนใหญ่ก็ปั่นกันใกล้เสร็จ แต่ฉันที่รับทำงานพาร์ททามไปด้วย เลยเร่งงานได้ช้าที่สุด ฉันมักจะอยู่ที่ห้องคอมกลางเป็นคนสุดท้ายเสมอ เพราะคนปิดห้องจะเป็นลุงยามใจดีคนหนึ่ง วันนี้ฉันกับเพื่อนก็เข้าไปปั่นงานเหมือนทุกวัน มุมที่เรานั่งมักจะเป็นที่นั่งประจำหลังสุด ติดกำแพง เพราะอยากได้ความเป็นส่วนตัว แล้วเราก็ได้ยินเรื่องบางอย่างเข้าโดยบังเอิญ
“จริงเหรอมึง ?”
“เออดิ กูอยู่คนเดียวตอนนั้น มันก็เข้ามาใกล้ๆ ทำก้มลงจะดูคอม แต่มันใกล้เกิน กูว่าแกแปลกๆ เป็นโรคจิตเปล่าวะ”
“มึง ถ้าแกทำจริงปานี้เด็กแฉไปแล้ว เด็กรุ่นเราละยิ่งโรงเรียนเราด้วย”
“แต่กูไม่โอเคจริงนะเว้ย ไม่รู้อะ กูไม่มาละ ถ้ามึงไม่อยู่ด้วย กูยอมจ่ายตังเล่นทำงานข้างนอกสบายกว่า”
“ร้านคอมหนวกหูเด็กติดเกมจะตายชักมึงก็”
“แล้วจะให้มันถึงขั้นจับนมกูก่อนรึไง มันเอาเป้ามาชกหลังกูด้วยนะมึง”
“เออๆ พอ กูเชื่อมึงก็ได้ ไม่อยากมาคนเดียวก็ไม่ต้องมา”
เด็กรุ่นน้องของฉันพูดคุยกันอยู่ด้านหน้าเราไปแค่แถวเดียวโต๊ะน้อง เยื้ยงจากพวกเรา ไม่รู้ว่าไม่ทันสังเกต หรือเพราะห้องคอมมันเงียบ ฉันกับเพื่อนได้ยินทุกอย่าง จนน้องเขาคุยกันจบแล้วสะพายกระเป๋าออกไป
“มึงคิดว่าไง” เพื่อนฉันหันมาถาม
“คิดไงวะ คิดดีไม่ได้เลยดิ เยิ้มๆ แล้วปะ” ฉันพูดติดตลก
“ตลกไปเถอะมึง มึงยังเหลือปั่นงานอีกเยอะ ที่พวกมันเล่าก็ไม่รู้อาจารย์คนไหน”
“เออกูไม่เป็นไรนา กูก็ทำงานห้องนี้ตลอดไม่เห็นจะเจอไร พวกเราเด็กโตกว่า ถ้ามีอาจารย์คนไหนเป็นงั้นจริง มันก็คงไม่กล้ากับเราหรอก” ฉันตอบเพื่อนไป แต่ในใจก็คิดสงสัยจะเป็นใคร อาจารย์ผู้ชายที่มาห้องนี้ ก็มีแค่ 3 คน อาจารย์พูที่อ้วนๆ อาจารย์ฝึกสอน แล้วก็อาจารย์หนึ่ง ซึ่งแต่ละคนไม่น่าทำแบบนั้น
เรื่องนี้ผ่านไปจนเย็นวันหนึ่งฉันเตรียมข้อมูลหนังสือเข้าไปพิมแบบทุกวัน วันนี้กะว่าต้องอยู่เลทจนลุงยามขึ้นมาไล่ปิดห้องอีกแน่ เพราะเวลางานใกล้ส่ง เหลือเวลาอีกไม่มาก ฉันนั่งจดจ่อพิมงานจนมองผ่านผ้าม่านที่ปิดห้องอยู่ก็โพล้เพล้มากแล้ว ฉันเงยหน้ามาอีกครั้งก็มีแค่ฉันคนเดียว ฉันก็แอบกลัวผี กลัวไร แต่ด้วยงานต้องเร่ง ก็เลยจดจ่อกับงานมากกว่า กระทั่งครูหนึ่งเปิดประตูกระจกดำเดินเข้ามา
“เอ้า ยังมีเด็กอยู่เหรอ ยังไม่กลับอีกเหรอ มืดแล้วนะ” ครูทักฉัน ฉันเงยหน้ามอง คิดในใจอย่าให้ใช่เลยวะ
“ครูมาปริ้นท์ไฟล์น่ะ” ครูบอก
“ค่ะ หนูเร่งงานจบอยู่ เดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ” ฉันตอบพลางก้มพิมงานต่อ ครูหนึ่งเดินเข้ามาข้างๆโต๊ะฉัน คล้ายที่รุ่นน้องคนนั้นเล่า แล้วก็ก้มลงมาหน้าใกล้ฉันมาก ฉันแทบกั้นหายใจ เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก
“ไหนดูซิทำถึงไหนละ” หลังของครูหนึ่งชนกับหลังของฉันเขาแกล้งทำเป็นมองจอ แต่หน้าแทบจะแนบกับหน้าฉันแล้ว ฉันไม่ได้ผลักไสอะไร
“อืม ใกล้เสร็จแล้วนี่ ครูช่วยให้เสร็จได้นะ” ครูหนึ่งพูดแล้วก็หันมาดูดปากฉัน เร็วและแรง ฉันตกใจชะงัก ผลักเขาออกแต่เขาก็ยังรั้งดูดปากพยายามดันลิ้นเข้ามาสลับกับเลียลิ้นของฉัน จนฉันเริ่มตัวอ่อน แล้วก็ยอมดูดลิ้นแกตอบ แกเป็นคนผิวขาว รูปร่างดี ถึงหน้าตาจะธรรมดา
“ยอมแล้วเหรอ”
“ครูเดี๋ยวลุงยามขึ้นมา” ฉันพูดอ้าง แต่ในใจก็เริ่มเงี่ยน น้ำเริ่มไหลก็มาแฉะร่อง
“นี่ไงครูขอกุญแจมาล็อคห้องเองแล้ว ไม่มีใครขึ้นมาแล้ว” ครูพูดพลางโชว์กุญแจให้ฉันดู แล้วจึงก้มลงมาดูดปากอีกครั้ง คราวนี้แกล้วงมือเข้ามาถลกกระโปรงฉัน และสอดนิ้วเข้ามาถูกตรงเป้ากางเกงใน อีกมือก็บีบนมของฉัน ฉันปลดกระดุมออก ครูยิ้มแล้วก็เอื้อมมือมาปลดตะขอ จนนมฉันเด้งออกมา ครูดูดเอาลิ้นรับแบบคนอดอยาก “อื้อออออ” ครูดูดและครางไปด้วย ฉันลุกขึ้นยืนครูนึกว่าฉันจะขัดขืนหรือหนี แกทำหน้าตกใจ แต่ฉันจับไหล่แก และบอกให้แกนั่งลงตรงเก้าอี้แทนฉัน ฉันก้มลงรูดซิปกางเกงสเลคลง แล้วดูดอมท่อนเอ็น ได้กลิ่นคาวน้ำเงี่ยน “อื้ออออ ของครูหัวบานจัง” ฉันพูด “ร่านนักนะ มาสิมานั่งบนตักครูจะเย็ดให้หายร่าน” ฉันยังเล่นตัว ก้มตรงดูดรูดปากต่อ “โอ้ววววว เสียววววพอแล้ว มาให้ครูเย็ดที” พอฉันเห็นหน้าแกไม่ไหวแล้ว ฉันจึงขึ้นไปนั่งทับท่อนเอ็นสีม่วงบานๆนั้น “อ๊า เจ็บจัง” ครูยังดันมันเข้ามาไม่หมด ฉันก็พยายามดันตัวเองลง ครูไซร้คอฉันช่วยจนน้ำเงี่ยนแฉะ “นั่งลงก่อนสิ” ครูยกฉันให้นั่งเก้าอี้แทน แล้วถลกกางโปรงขึ้นเลียตรงร่อง “โอ๊ยยยย ครูเย็ดเถอะ หนูไม่ไหวแล้ววว” ฉันร้องขอ “แล้วครูก็ให้ฉันขึ้นนั่งค่อมอีกครั้ง คราวนี้น้ำเยิ้มกันทั้งคู่ ครูดันมันเข้ามาจนมิดด้าม “โอ้วววววว” ฉันร้อง แล้วก็เริ่มโยกจับพนักเก้าอี้ไว้แน่น
“โอ้ววววครูเสียววววว”
“จ้า เย็ดครูแรงๆเลยสิ” ครูพูดจบฉันก็ขย่มจนตัวสั่น ควยครูแน่นมาก ฉันเสียวร่องมาก
“โอ๊ยยยย ครูหนูไม่ไหวแล้ว” ฉันกระตุกแล้วก็เสร็จก่อน ครูให้ฉันลงยืนหันหลังยกขาฉันวางกับโต๊ะคอมข้างหนึ่ง แล้วจึงยัดท่อนเอ็นเข้ามาเย็ดต่อ
“อื้ออออออ ครูขาอย่าแตกในนะ” ฉันพึ่งนึกขึ้นมาได้
“อื้อออออ อยู่นิ่งๆสิ” ครูตีก้นฉัน แล้วก็เย็ดต่อ แรงขึ้นอีก หีตอดท่อนเอ็นนั้นไม่หยุด
“โอ้ววววว จะแตกแล้ว” ครูพูดพลางชักท่อนควยออกมาจากหีฉัน ฉันนั่งลงกับเก้าอี้ ครูยืนชักอยู่แค่ไม่กี่นาที น้ำก็พุ่งออกมา ฉันก็เอาปากอ้ารับ “อื้อออออ น้ำเงี่ยนครูหวานจัง” ฉันพูด
“เลอะหมดแล้ว ครูไปส่งด้วยนะ” ครูเสร็จแล้วก็ช่วยฉันแต่งตัว แกสุภาพ แล้วก็ไปส่งฉันที่หอ แล้วก็แวะซื้อถุงยางไปเอากันต่อ หลังจากนั้นฉันกับครูหนึ่งก็เอากันตลอด จนฉันเรียนจบออกไป